www.spotkania.fora.pl

hajdi · Wysłany: Śro 23:16, 14 Mar 2012 Temat postu:

To na zakończenie tego Dnia Liczby Pi niezwykły i niepokojący wiersz Wisławy Szymborskiej poświęcony tej oryginalnej liczbie

Wisława Szymborska
Liczba Pi

Podziwu godna liczba Pi
trzy koma jeden cztery jeden.
Wszystkie jej dalsze cyfry też są początkowe,
pięć dziewięć dwa ponieważ nigdy się nie kończy.
Nie pozwala się objąć sześć pięć trzy pięć spojrzeniem
osiem dziewięć obliczeniem
siedem dziewięć wyobraźnią,
a nawet trzy dwa trzy osiem żartem, czyli porównaniem
cztery sześć do czegokolwiek
dwa sześć cztery trzy na świecie.
Najdłuższy ziemski wąż po kilkunastu metrach się urywa
podobnie, choć trochę później, czynią węże bajeczne.
Korowód cyfr składających się na liczbę Pi
nie zatrzymuje się na brzegu kartki,
potrafi ciągnąc się po stole, przez powietrze,
przez mur, liść, gniazdo ptasie, chmury, prosto w niebo,
przez całą nieba wzdętość i bezdenność.
O, jak krótki, wprost mysi, jest warkocz komety!
Jak wątły promień gwiazdy, że zakrzywia się w lada przestrzeni!
A tu dwa trzy piętnaście trzysta dziewiętnaście
mój numer telefonu twój numer koszuli
rok tysiąc dziewięćset siedemdziesiąty trzeci szóste piętro
ilość mieszkańców sześćdziesiąt pięć groszy
obwód w biodrach dwa palce szarada i szyfr,
w którym słowiczku mój a leć, a piej
oraz uprasza się zachować spokój,
a także ziemia i niebo przeminą,
ale nie liczba Pi, co to to nie,
ona wciąż swoje niezłe jeszcze pięć,
nie byle jakie osiem,
nieostatnie siedem,
przynaglając, ach, przynaglając gnuśną wieczność
do trwania.

multilatek · Wysłany: Wto 7:03, 27 Mar 2012 Temat postu:

Jakaś 'historia' napisała odezwę do Donalda w treści bardzo patriotyczną. Ty Donaldzie jesteś zdrajcą i twoje potomstwo to zdrajcy i takie tam brednie. Na takie teksty nie mogę odpowiedzieć autorowi wprost, więc staram się analizować samo zjawisko pisywania idiotyzmów. Kilka prób przeszło, tę zatrzymano.

(4) Laikowi może się wydawać, że pisać idiotyzmy może każdy. Dokładniejsza analiza tekstów i wyzierających z nich emocji wskazuje jednak na bardziej skomplikowane przesłanki, zatem i na złożoną psychikę autorów. Jeśli zgodzić się z tezą, że przyczyną używania wulgaryzmów, jest wiara w magię słowa, to pisanie idiotyzmów musi opierać się na wierze w magię uczuć. Autor idiotyzmów wierzy, że silne uczucie jakim nasyca swój idiotyzm, jeśli go powtórzy wiele razy, zabije w końcu jego umyśloną ofiarę. Ofiara ta może jednak pozostać zupełnie nieświadoma i nietknięta. Dla uzyskania efektu, autor, musiałby bowiem nakłonić adresata aby choć na chwilę zwrócił swoją uwagę w stronę jego idiotyzmu, co w realnym świecie jest prawie zupełnie niemożliwe.