www.spotkania.fora.pl

DAK

Gdy zmarł, to pomyślałam sobie - aleś im numer wywinął, taki autorytet do obryzgania im uciekł spod aparatu hakowego.

Ale gdzie tam, przecież tak smakowite kąski nie mogły się zmarnować - w rocznicę śmierci można nie tylko obryzgać autorytet, ale i zbić kasę.
W książkach można pisać wszystko, ale by przy tej okazji nakręcając sensację robić taką reklamę - to i autorowi i wydawcom, ale także i komentującym dziennikarzom powinno być wstyd. Osłupiałam, gdy przeczytałam pierwsze zdania z POLSKA THE TIMES - "To będzie bestseller na miarę ''Cesarza'' czy ''Szachinszacha''. 1 marca do księgarń trafi biografia ''Kapuściński. Non-fiction'' Artura Domosławskiego. Autor bardzo skrupulatnie prześwietlił całe życie króla reportażu. Efekt jego pracy jest wręcz piorunujący." - mało nie spadłam z krzesła. [link widoczny dla zalogowanych]

Po przeczytaniu takiej reklamy i takich komentarzy nie dziwię się, że wielu zapowiada, że tej książki do ręki nie weźmie. Między innymi Stefan Bratkowski [link widoczny dla zalogowanych] i Sławomir Popowski [link widoczny dla zalogowanych]

Ps. Przy okazji taka obserwacja:
Za czasów z przed upadłości DZIENNIKA chętnie czytałam dziennik POLSKA THE TIMES (choć zamiast się rozwijać, to im dalej tym było gorzej. Teraz widzę, że dziennikarze z upadłego dziennika przyhołubieni do tej redakcji ześwinili tę gazetę. Widać gdy w nazwie jest nazwa naszego kraju to musi się kojarzyć z miernotą. A były czasy, gdy POLSKA i RZECZPOSPOLITA brzmiało dumnie i wiarygodnie. Wszystko co było autorytetem trzeba było zrzucić z cokołów - tego nie wymyśliłby żaden agent obcego wywiadu. Sad

Daga

Też byłam wstrząśnięta zapowiedzą 'biografii' tworzonej przez hienę!!!
Czuję wielkie obrzydzenie do tego rodzaju ludzi, a ich książki nikt z mojej rodziny i znajomych nie weżmie do ręki.
Życzyłabym sobie program wspomnieniowy o życiu i dorobku

Ryszarda Kapuścińskiego dla wielu Wielkim autorytecie!!!!

ans

Wierzyć się nie chce... Sad

BB

Wspaniale powiedział Stefan Bratkowski!
To właśnie hieny i nie tylko w tym temacie chcą grać pierwsze skrzypce.
Za mało jest jednak słów potępienia dla tego ścierwa i te wstręciuchy mnożą się bez przeszkód jak grzyby po deszczu.
Faktem jest niezaprzeczalnym, że zdolność ich oddziaływania na umysły normalnych ludzi jest niewielka, ale już samo to, że jest ich coraz więcej i "ryją" bez przeszkód, strojąc się na dodatek w piórka jedynych sprawiedliwie obiektywnych, jest naprawdę przygnębiające.
Dlaczego prawdziwe dobro tak trudno się przebija, natomiast o takich wrednych typach jest głośno i w mowie i w piśmie?

Daga

Kanalie co jakiś czas podnoszą swoje ubrudzone szambem głowy i chca popaprać Wspaniałych LUDZI.
Oczywiście nic to nie daje, ale żyjący przeżywają gehennę jakiegoś skrępowania. To że może coś im sie 'przyczepiło do butów', dla normalnych ludzi nie ma znaczenia.
Kanalia zawsze zapisze sie w kartach historii, jako KANALIA

DAK

Na tym podłym przykładzie widoczna jest cała kwintesencja uzasadnienia, dlaczego tak ważne było przerwanie tego potworka IV erpe.
Bo nie Kaczorów się bałam i tego co oni mogli mi zrobić, bo mnie mogli g… , ale tego co porobili z ludźmi małego formatu, a jak widać takich jest niemało.

multilatek

DAK

multilatek

Zgadzam się z tym. Przed chwilą słuchałem na TOK FM rozmowy Bratkowskiego z Teresą Torańską i byłem cały zdziwiony sporem jaki toczyli. Nie było tam wiele o UBecji ale trochę o przynależności do partii. Jeżeli dziś zarzuca się ludziom działającym tak jak Kapuściński, że mieli legitymacje to trzeba być ignorantem i nie znać zupełnie czasów, o których się mówi. Torańska wydała kilka pozycji opartych na rozmowach z ludźmi z partyjnego świecznika i wiedziała who is who. Współpracowała kiedyś z autorem tej niekoniecznej książki więc broniła go ale niezręcznie i nieprzekonująco. Bratkowski zapowiedział proces o naruszenie dóbr osobistych.
Mimo wszystko powtarzam. Nie będzie trzęsienia ziemi. Nie powstrzyma się pismaków pragnących zarobić na dawnych znajomych. I nie zrobią oni na tym kariery. Im mniej o tym się mówi tym lepiej.

ans

Oglądałam dzisiaj "Śniadanie mistrzów". Prowadzący Meller ponoć kończy czytać książkę Domosławskiego.
"Mistrzowie" chwalili pracę Domosławskiego Rolling Eyes

Twierdzili, że biograf pokazał prawdę o pisarzu i człowieku i ich zdaniem nie było to nieżyczliwe.
Uznali, że wdowa Alicja Kapuścińska nie powinna się oburzać,bo gdyby w biografii zostały pominięte romanse Kapuścińskiego obraz byłby niepełny.
To, że Kapuściński konfabulował uznali za normalne i wcale nie przynoszące mu ujmy ("bo utalentowani ludzie tak mają" ). Podobnie życzliwie ocenili współpracę Kapuścińskiego z Władzami PRL, bo "przecież to było jego państwo". Książkę napisaną przez Domosławskiego oceniają bardzo wysoko.
Trudno mi się odnieść do ocen "mistrzów", nie czytałam przecież tej biografii. Wydaje mi się jednak, że pisanie o sprawach intymnych Kapuścińskiego kiedy żyje jego żona i zapewne też inne osoby "wmieszane" nie jest eleganckie, ani sympatyczne.
"Mistrzowie" uważają, że "wszystko jest na sprzedaż". Sami jednocześnie przyznają, że praca Domosławskiego (ucznia i przyjaciela Kapuścińskiego ?) jest wykorzystywana politycznie, każdy znajduje w niej to co jemu jest wygodne dla lansowania swoich tez.

hreczka

DAK

hajdi

Czytałam już jakiś czas temu w 'Polityce' bardzo obszerne omówienie tej książki i też był pozytywny wydźwięk odnośnie tej książki.
Może jednak nie należy wieszać psów na autorze. Pamiętam, że pisano tam, że autor z wielką sympatią odnosi się do swojego bohatera.
Na pewno przeczytam tę książkę, aby wyrobić sobie własne zdanie.

ans

[quote="DAK"]

DAK

multilatek

Zastanawia mnie ta, podkreślana tu i ówdzie "życzliwość", z jaką Domosławski traktuje Kapuścińskiego. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że odgrywa ona tę samą rolę co znieczulenie stosowane przez komara aby niepostrzeżenie dobrać się do krwi. Wszyscy, którzy już trochę na tym świecie żyją, czytywali opowieści podróżnicze. Kto nie czytał Fiedlera czy Budrewicza? Opowieści o Kanadzie, Afryce, nocnych polowaniach na krokodyle Hempla itp. Do czasu, kiedy Tony Halik, a później inni wzięli kamerę i poszli w dżunglę, to co wiedzieliśmy to wiedzieliśmy z opisów świadków naocznych. Kapuściński opowiadał to, co nie pozwalało się sfilmować. Bezpieczniej było podejść z kamerą do lwa niż z paszportem PRL porozmawiać z afrykańskim dyktatorem. Nie nagrywał rozmów, nie zamieszczał stenogramów z rozmów, mógł dodać coś od siebie co lepiej oddawało atmosferę niż dokładny cytat. Nigdy nie miałbym Mu tego za złe. To aptekarskie oddzielanie szczegółów gwarantowanych od domniemanych to, przy całym uznaniu dla mrówczej pracy autora biografii, uważam za zbędny trud i nie wierzę w jego dobre intencje.

BB

Dręczy mnie pytanie - czy PRAWDA NAPRAWDĘ WYZWALA ?
I inne pytanie - KTO MA PRAWO WYJAWIAĆ P R A W D Ę O INNYM
CZŁOWIEKU NIE WYJAWIAJĄC P R A W D Y O S O B I E ?

A może by tak W S Z Y S C Y zrobili spowiedź powszechną z rachunkiem sumienia oczywiście - przed kamerami tej telewizji co to CAŁĄ PRAWDĘ
CAŁĄ DOBĘ tak namiętnie pokazuje.

DAK · Wysłany: Pon 10:21, 01 Mar 2010 Temat postu:

Ja dziś usłyszałam końcówkę rozmowy w TOKfm młodszego pokolenia kolegów dziennikarzy, którzy wspierają Domosławskiego. I to właśnie podsumowało mi ostatnie przemyślenia na tym tle. Bo widać dwa obozy przeciwstawnie oceniających to "dzieło" i autora - diametralnie różna postawa pokoleń. I zastanawiałam się, czy to może my-staruchy tego świata nie rozumiemy?

Myślę jednak, że to młode pokolenie wykazuje moralność Kalego (Lis sam poświęcił jeden z programów obronie do prawa do prywatności (wystąpili aktorzy) - Lis i Durczok oburzali się, gdy ktoś upublicznił ich wulgarny język, a przecież ten warsztat miał choć trochę wspólnego z tym co wykonują zawodowo, nie dotyczył ich kochanek i dzieci, ani też nikt nie wywleka kulis ich kariery medialnej - na pewno polecieliby do sądu gdyby ktoś taką rzecz opublikował. Czują się pewnie lepiej, gdy ktoś ujawnił, że nie tylko oni mają "przylepiony uśmiech" - mistrz też miał tylko maskę, więc ich zdemaskowana maska przestaje im w środku uwierać.
A może to zwykłe kolesiostwo - biją naszego. Wink

Oświadczenie Artura Pollaka tłumacza wielu książek Kapuścińskiego, że on tej książki Domosławskiego nie przetłumaczy, prowadząca redaktorka Kolenda-Zaleska w TOKfm skwitowała - nie ma sprawy inni przetłumaczą. Sad

I jeszcze jedno - ci ludzie choć młodzi mówią, że wychowali się na książkach Kapuścińskiego. Chyba czytali jednak literki a nie zawarty w nich sens, bo ja widzę, że się nie wychowali.

Inny świat · Wysłany: Pon 15:13, 01 Mar 2010 Temat postu:

Czy autorzy typu Cenckiewicza, Domosławskiego ( i tego dupka od autobiografii L.Wałęsy, którego nazwiska nie uważałam za stosowne zapamiętać) nie zdają sobie sprawy, że czytelników Kapuścińskiego czy wielbicieli Wałęsy nie interesuje czy - za przeproszeniem - szczali do chrzcielnicy albo nie mogli porozumieć się z najbliższa rodziną. Istotą ich życia była ta a nie inna działalność publicystyczna, dziennikarska, polityczna, społeczna i jej efekty są miarą naszego uwielbienia, podziwu i szacunku. Opisywanie czczych ekscesów (jeśli one naprawdę miały miejsce) i ich publikacja za życia bohatera, pozwala tym ostatnim zaprzeczyć faktom, zaprotestować przeciw ich opisywaniu, pozwać do sądu, jeśli mniemają, że granica przyzwoitości, oszczerstwa i konfabulacji została przez autora przekroczona.
Co ma zrobić zmarły ledwo co bohater??? I po co szarpać nerwy rodzinie, której i tak opisywane wydarzenia tych nerwów zszarpały niemało w swoim czasie.
Dla lubiących sensacje i skandale niech wystarczy goła pupa Joanny Szczepkowskiej na deskach teatru.
Starożytni stosowali zasadę, że o zmarłych należy mówić albo dobrze albo wcale. Gdybyśmy tak trzymali się Dziesięciorga przykazań i takich przesłań znanych od wieków - nie potrzebna byłaby CBA, Zb. Ziobro i parę innych niesławnych instytucji do walki ze słabościami ludzkimi i złem wszelakim.
Książki nie przeczytam, bo po co? Że troszkę Kapuściński konfabulował np. w Wędrówkach z Herodotem (koncert Armstronga w Egipcie. W opisywanym czasie Armstrong wprawdzie tam był z koncertem ale nie mógł spiewać piosenki, którą zaczął śpiewać parę lat później). Ale to nie zmienia postaci rzeczy, że Kapuściński wielkim dziennikarzem, reportażystą i pisarzem był. A pan Domosławski zepsuł swoje dobre imię w imię nie wiadomo czego. Tania sensacja tego nie usprawiedliwia.

ans · Wysłany: Pią 22:02, 05 Mar 2010 Temat postu:

A ja właśnie czytam tą osławioną książkę Embarassed

Dostałam w prezencie, to jak mogłabym nie przeczytać ?
Przeczytałam już więcej niż połowę. Dobrze się czyta, dużo ciekawych informacji .
Zbyt wiele tego abym w kilku słowach mogła wyrazić moje odczucia.
Może jak przeczytam w całości te ponad 700 stron to jeszcze coś napiszę.
Na razie pierwsze wrażenie, nie odbieram tego opisu jako tekstu nieżyczliwego dla bohatera biografii.

hajdi · Wysłany: Pią 23:21, 05 Mar 2010 Temat postu:

Toteż jestem zwolenniczką zapoznania się najpierw z treścią, a ferowanie wyroków zostawić na potem. Bardzo chcę też ją przeczytać, aby wyrobić sobie własny osąd, bo czytałam że autor odnosi się w niej życzliwie do swojego bohatera.
Uważam,m że wdowa po Kapuścińskim źle zrobiła wywołując aferę skoro wcześniej się zgodziła. Od razu rodzi się podejrzenie, że coś musi być na rzeczy się skoro tłumaczy Sad

ans · Wysłany: Sob 1:01, 06 Mar 2010 Temat postu:

Pewnie ma jakieś swoje racje. Jest w książce krótki rozdział poświęcony córce Kapuścińskich. Ta ich córka zmieniła nazwisko, nie chciała aby ją kojarzono ze sławnym ojcem. Wcześniej korzystała z pomocy finansowej rodziców jednocześnie się buntując i uciekając. Nie podejmowała żadnej pracy zarobkowej o co ojciec miał do niej pretensje.
W swojej książce Domosławski podaje to jej nowe nazwisko. Po co ?
To jest jakiś zgrzyt. To jest córka Kapuścińskiej, ona ją kocha i na pewno ten fragment biografii nie może budzić jej zachwytu.
Ta córka udzielała wywiadu dla GW (już po śmierci Kapuścińskiego). Wywiad nigdy się nie ukazał, bo właśnie nie chciała aby kojarzono ją z ojcem i nie zaakceptowała wywiadu. Miała wystawę swoich prac graficznych i tylko o tym chciała rozmawiać. W tej sytuacji podawanie jej nazwiska nie jest w porządku .
Domosławski opisał swoją rozmowę z długoletnią przyjaciółką Kapuścińskiego. Jej nazwisko nie jest wymienione (nie życzyła sobie).
Zbyt wiele miejsca nie zajmują w biografii te prywatne szczegóły. Przeczytałam już 370 stron( w tym są 3 strony o córce i dwie strony o paniach jego życia).
Inne aspekty barwnego życia Kapuścińskiego są o wiele ciekawsze w tej biografii. Czytając uświadamiam sobie, że dla mnie przez wszystkie lata PRL-u nie istniała polityka. Partyjna nowomowa odstręczała skutecznie od wysłuchiwania "dzienników", czytania "politycznych" tekstów.
Kapuściński żył polityką cały czas i opis tego jest dla mnie bardzo ciekawy. On był kiedyś bardzo aktywnym członkiem ZMP, ideowcem.
W czasie wstrząsów w naszym kraju najczęściej przebywał zagranicą kibicują tamtejszym rewolucjonistom. Za czasów Gierka był dłużej w Polsce i powoli rozczarowywał się do systemu, chociaż nadal miał wielu znajomych i przyjaciół w kręgach ówczesnej władzy.
Pojechał jako reporter na wybrzeże w czasie strajków sierpniowych. Bardzo ciekawy jest opis jego przemiany po tym doświadczeniu.
Mnie to co czytam w tej biografii wydaje się bardziej prawdziwe niż inne opowieści na temat PRL.
Czasem jak ogląda się jakiś film z tych czasów można sądzić, że w Polsce oprócz garstki partyjnych funkcjonariuszy dyspozycyjnych wobec Moskwy mieszkali sami opozycjoniści, którzy walczyli z systemem.
Dla mnie ten obraz jest z gruntu fałszywy.
Wedle mojej pamięci większość ludzi podobnie jak ja wcale w tych czasach nie interesowała się polityką, a po prostu żyła w realiach jakie nas otaczały. Polityka to dla mnie było nudziarstwo.

hajdi · Wysłany: Sob 18:31, 06 Mar 2010 Temat postu:

Oczywiście masz rację. Polityka to było nudziarstwo i teraz też jest Very Happy

dla większości ludzi.
Masz też oczywiście rację, że podawanie nazwiska córki to było świństwo, ale ludzie lubią takie smaczki, a co do reszty to przypominam, że Boy też odbrązowiał pomniki i o mało go nie zagryziono.

Inny świat · Wysłany: Nie 16:16, 07 Mar 2010 Temat postu:

Czytać - nie czytać
Być albo nie być
Pisać - nie pisać.

Już Lenin napisał: Co robić?
I tak od wieków stoimy (jak powiedziała Nelly R) - w rozkroku.
Może to i prawda?

Daga · Wysłany: Nie 23:37, 07 Mar 2010 Temat postu:

Ja zostawiam Go w swej pamięci jakiego znałam i koniec!

ans · Wysłany: Pon 0:00, 08 Mar 2010 Temat postu:

Biografia jest na prawdę ciekawa. Jestem już na 440 stronie i nie odbieram tak tego co czytam jak wszyscy oburzeni a priori.
Są fragmenty dzieł Kapuścińskiego, dużo relacji o nim wielu osób, wszystkie życzliwe. Domosławski wspomina o pewnych nieścisłościach w reportażach Kapuścińskiego. Te nieścisłości wytykali cudzoziemcy drobiazgowo badający realia, ale..wszyscy ci krytycy zgodnie przyznawali, że doskonale została oddana atmosfera wydarzeń, które były opisywane.
Domosławski wręcz twierdzi, że reportaże Kapuścińskiego to były dzieła literackie i musiały rządzić się innymi prawami niż zwykłe reportaże.
Na razie nic nie było o tym kiedy i jak autor biografii poznał Kapuścińskiego, a nazywa go swoim przyjacielem i mistrzem. Może wyjaśni to na dalszych stronach ?
Moim zdaniem warto przeczytać tę biografię.

DAK · Wysłany: Pon 1:07, 08 Mar 2010 Temat postu:

Biografia, a tym bardziej tak świeża nie musi nurzać się w najskrytszej prywatności, a to co piszesz o córce to już jest skandal, hiena i w takim razie wcale nie dziwię się, że najbliżsi tak alergicznie na to zareagowali. Należy mu się za to proces - na miejscu córki i żony na pewno dałabym mu po mordzie i przeczołgałabym go przez sale rozpraw.
O "przyjaźni" z nim mówił w jednym z wywiadów, chyba od 89 roku.

BB · Wysłany: Pon 10:51, 08 Mar 2010 Temat postu:

Bardzo słuszne jest powiedzenie, że z wrogami jakoś można sobie poradzić, ale od przyjaciół broń nas Boże - zwłaszcza od t a k i c h pseudoprzyjaciół !

ans · Wysłany: Wto 11:53, 09 Mar 2010 Temat postu:

"Melduję", że przeczytałam już całą biografię.
Nie żałuję, a wręcz przeciwnie poruszyła mnie ta opowieść o życiu i twórczości Kapuścińskiego. Ostatnie rozdziały: o nienapisanych książkach, zamieszczone strzępy notatek, opis ostatniej choroby wręcz mnie wzruszyły.
Według mojego odczucia Domosławski ciepło i jednak życzliwie przedstawił postać Kapuścińskiego. Właściwie nie wyrażał nigdzie swoich własnych opinii ani też nie przedstawiał własnych relacji z mistrzem. Zanotował uwagi innych osób, które znały Kapuścińskiego, przytaczał fragmenty dokumentów, prasy.
W tych relacjach Kapuściński jawi się jako bardzo dobry przyjaciel(zawsze gotowy pomóc), żarliwy pasjonat, człowiek bezinteresowny, zawsze solidarny wobec kolegów. Był przy tym wszystkim człowiekiem, który źle znosił krytykę (a kto ją dobrze znosi ?).
Te fragmenty książki , które tak bardzo wzburzyły krytyków biografii to mikro-ułamek całej pracy. Opowieści o tych fragmentach też są nieco przekręcone w relacjach oburzonych.
O pani Alicji Kapuścińskiej Domosławski nie napisał ani jednego nieżyczliwego dla niej zdania. Dziękował jej w "ostatnim słowie".
Nigdzie nie napisał (co gdzieś w mediach słyszałam), że miała ona z mężem jakiś układ i godziła się na jego romanse. To było tylko przypuszczenie jakiejś pani, która przez wiele lat kochała Kapuścińskiego i twierdzi, że nadal nie może się otrząsnąć po jego śmierci. Rozmowa z tą panią zajęła autorowi jedną stronę biografii.
Może powinien był Domosławski zrezygnować z tego fragmentu biografii ?
Nie mógł (moim zdaniem) pominąć opisu relacji z córką, bo to było istotne, bolało Kapuścińskiego, że być może zaniedbał wychowanie córki oddając się pasji reportera. Podanie nowego nazwiska córki nie było do niczego potrzebne (a może ona ma teraz jeszcze inne nazwisko i to nie było istotne ?)
Po przeczytaniu tej biografii mam bardzo wiele przemyśleń, poruszyła mnie (tak jak już wspominałam). Nie będę o tym wszystkim pisać, bo musiałbym w tym celu streszczać biografię i pisać kolejną książkę z moimi osobistymi refleksjami.

DAK · Wysłany: Wto 20:56, 09 Mar 2010 Temat postu:

Pozostanę przy swoim zdaniu dlaczego nie przeczytam.
Zdanie tych co czytali całość i to z dużym znawstwem pisarstwa i życia Kapuścińskiego jest dla mnie bardzo przekonujące:
Popowski, który go znał lepiej i dłużej niż Domosławski - [link widoczny dla zalogowanych]
i tłumacz Pollack [link widoczny dla zalogowanych]