www.spotkania.fora.pl

DAK

Tego się w tym dziele "prawdy i sprawiedliwości dziejowej" najbardziej obawiałam:

"PS. (26.02.2009 r.) W stanie wojennym, tzw. komuniści zaczęli niszczenie mojego życia. Dziś, publikując o tym informacje, prawi i sprawiedliwi obywatele proces tego niszczenia zakończyli. Minęło 27 lat - niemal połowa istnienia. Do nikogo nie mam żalu i nikomu nie jestem wdzięczny. Chciałbym tylko dożyć swoich dni służąc innym, jak starałem się to czynić zawsze.

Maciej Uhlig"

[link widoczny dla zalogowanych]

hreczka

.
"Oświadczenie" lustrowanego "na dziko" i anonimowo (w internecie) przeczytałam z mieszanymi odczuciami...
Słowa przeciwko słowom. A już dokładnie namieszał mi w głowie - jeden z ostatnich fragmentów;

"wielokroć zadaję sobie pytanie, co w moim przypadku było grzechem pierworodnym? Dlaczego znalazłem się w takiej sytuacji? Na dziś znajduję tylko taką, jedną, odpowiedź: moim pierwszym i głównym błędem było spontaniczne włączenie się do działalności związkowej w NSZZ "Solidarność" w roku 1980, działalności związku, która później przekształciła się w działalność polityczną. Nie miałem predyspozycji do takiej pracy, nie umiałem się znaleźć w środowisku, które w istocie było mi obce (myślę tu, dla jasności, o politykujących działaczach związkowych), i stąd podjąłem próbę wydostania się z matni nawet za pomocą sposobu, będącego na granicy przyzwoitości."

. . . Shocked

DAK

A ja rozumiem. Jak wynika z jego oświadczenia, facet nie miał zacięcia politycznego.
Z oświadczenia można odczytać, że takie wartości jak rodzina, były dla niego ważniejsze i dlatego w trudnych wyborach chciał się z tej matni wydostać. Jeśli uznał, że oszukując ich, że gotów jest na współpracę i tym samym znaleźć się przy tych których uważał, że ma obowiązek chronić - chorą żonę, to nie dziwię się, że przyczyny swojego popieprzonego życia doszukuje się w tym pierwszym kroku.

hreczka · Wysłany: Nie 15:07, 01 Mar 2009 Temat postu:

DAK · Wysłany: Nie 15:26, 01 Mar 2009 Temat postu:

Ależ Hreczko ludzie są różni. Patrzysz na to przez pryzmat swoich odczuć, przeżyć.
Mój mąż był tak daleki od tamtych spraw, że w domu mogłam pogadać tylko z jego kolegami. Nie było mocnych - żadna polityka go nie interesowała.

Dlatego nie widzę w tym żadnej zbrodni, że człowiek podpisując jakiś papier traktował to jako świstek i próbował oszukać ich, a potem żadnej współpracy nie podjął.

Dla mnie obrzydliwe jest to, że tamci go łamali, a teraz po latach to nie ci co łamali są napiętnowani, ale ci, co byli łamani. Ja nie oczekuję od ludzi bezwzględnego bohaterstwa. Chwała bohaterom, ale brzydzę się obecnym stanem, w którym tak wówczas stłamszeni żyli z piętnem wyrzutów sumienia ileś lat i teraz dostaną od nowej Polski jeszcze raz (tak jak np. Boni), a prawdziwi oprawcy pękają ze śmiechu.

hreczka · Wysłany: Pon 14:49, 02 Mar 2009 Temat postu: