 Wysłany: Sob 15:57, 02 Mar 2013 Temat postu: |
|
W 'poezji i prozie' założyłaś wątek poświęcony Estimado 
http://www.spotkania.fora.pl/poezja-i-proza,16/estimado,1841.html |
|
| Wysłany: Sob 13:43, 02 Mar 2013 Temat postu: |
|
| Polecam tłumaczenie z czeskiego autorstwa Estimado (nie wiedziałam gdzie wkleić link, bo przecież Estimado ma tu u nas swój kącik), ale ze względu na temat wklejam jednak tu
http://estimado.salon24.pl/490607,esk-fousek-czeski-fousek-der-tschechische-hund |
|
| Wysłany: Wto 23:45, 12 Lut 2013 Temat postu: |
|
| Dla mnie Kwiaty Polske także znaczą tak wiele! | |
| Wysłany: Wto 23:41, 12 Lut 2013 Temat postu: |
|
| Uwielbiam Kwiaty Polskie - dla mnie to taka polska Iliada - w każdym fragmencie tak chwyta za serce, porusza struny, wyzwala tak silne emocje, których do niczego innego porównać nie umiem. Tam wszystko - miłość, gniew, rozpacz jest kwintesencją tego, co te słowa mają oznaczać i wyrażać.
Wielkie dzięki kszuniu. |
|
| Wysłany: Wto 21:35, 12 Lut 2013 Temat postu: |
|
Wiem  wszystkie zwierzęta domowe cierpiały, a w zrównanych z ziemią wsiach - także zwierzęta gospodarskie - konie, krowy, świnie, owce, kozy, drób... 
Mieczyslaw Weinberg (1919-1996) - polski kompozytor o korzeniach żydowskich, od 1939 zamieszkały w ZSRR, napisał do słow Tuwima Symfonię No.8 "Kwiaty polskie" Część VII. Warsaw Dogs (Allegro molto) (wzruszyłam się jeszcze bardzej...) http://www.youtube.com/watch?v=yQG6HXF6S7U |
|
| Wysłany: Wto 21:23, 12 Lut 2013 Temat postu: |
|
| Przejmujące Koty pewnie też tak cierpiały
O nich to, jak wiesz, Szymborska napisała, choć nie w kontekście wojny. |
|
| Wysłany: Wto 20:39, 12 Lut 2013 Temat postu: O psach też piszą poeci |
|
| Ansia zadała trudną zagadkę staram się znależć odpowiedź, ale nie umiem.
Po podpowiedzi, w której występują psy znalazłam nieznany mi (albo niezapamiętany w co nie chce mi się wierzyć) fragment Kwiatów Polskich Juliana Tuwima. Tak się wzruszyłam, że aż zaszkliły mi się oczy... Fragment poematu Juliana Tuwima „Kwiaty Polskie”: (---) „I wy, warszawskie psy, w dniu kary Psi obowiązek swój spełnijcie, Zwyjcie się wszystkie i zbiegnijcie Straszliwie pomścić swe ofiary, Za psy bombami rozszarpane, Za zmarłe pod strzaskanym domem, Za te, co wyły nad swym panem, Drapiąc mu ręce nieruchome; Za te, co z wdziękiem beznadziejnym Łasiły się do nieboszczyków, Za śmierć szczeniaków, co w piwnicy Jeszcze bawiły się w koszyku; Za biegające rozpaczliwie, Pozostawione po mieszkaniach, W dymie duszące się, półżywe, Pamiętające o swych paniach; Za nastroszone, za wierzące, Że człowiek wróci ‒ bo pies czeka: I tak, w pozycji czekającej, Siadł ufny pies na grób człowieka; Za wzrok błagalny, przerażony Tumultem, trzaskiem, pożarami, Za psy, co same pazurami W ogrodach ryły sobie schrony ‒ Za wszystkie męki i niedole, Własne i tych, co was kochali Śród wspólnych ścian i śród rozwalin, Zwyjcie się, bracia, na Psie Pole! Niechaj w was wściekłe piany wzbiorą I hurmem w trop zdyszaną sforą, W trop, kiedy z Polski będą dymać I tylko pludry w garści trzymać! O cegły gruzów kły wyostrzcie I o zbielałe ludzkie koście, A gdy ich dopadniecie ‒ skoczcie Do grdyk, brytany, do gardzieli! Ostrymi kłami wgryźć się, szarpnąć, By nie zdążyli, hycle, charknąć! Do grdyk, wilczyce! A pazury W ślepia! by nawet nie mrugnęli. A powalonych niech opadną Wojska pomniejszych psów-mścicieli, Niech ich poszarpią na kawały, Żeby i matki nie wiedziały, Gdzie szukać rozwłóczonych cząstek!... Bo nasze ‒ też nie znajdywały Główek swych dzieci, nóżek, piąstek…" |
|