 Wysłany: Pon 19:21, 18 Kwi 2011 Temat postu: |
|
| To bardzo trudny temat, tym bardziej podziwiam, że udało się tak prosto opisać ten świt. | |
| Wysłany: Pon 14:39, 18 Kwi 2011 Temat postu: |
|
 Wreszcie się coś w poezji dzieje 
Bardzo smutny i prawdziwy wiersz. |
|
| Wysłany: Pon 12:48, 18 Kwi 2011 Temat postu: ŚWIT... |
|
Mgła wszystko dokoła osnuwa, Gdy silnik na pełnej swej mocy Chce wznieść to, co w jar się obsuwa... Niewiele brakuje do celu, Lecz brzoza na drodze wyrasta, Pień kresem się staje żyć wielu, Rzecz zwykła - legendą obrasta... Zginęli na własne życzenie, Za pychę, nienawiść i butę. Gdy wzeszły słoneczne promienie Świat ujrzał jak wygląda smutek... Lecz cynizm szanować nie myśli Emocji, co w sercach się rodzą U tych, co zobaczyć to przyszli... Więc w kłamstwach od roku wciąż brodzą! |
|